Pages

Tuesday, 20 August 2013

HAPPY RAKSHABANDHAN

61st→Blog Post

331st→Day



Happy-Raksha-Bandhan-2251.jpg



Today is Rakshabandhan! So many friends greeted me. And specialy Ratnamala; who had tied Rakhi on the wrist of my hand in 2011. Thank you Ratna!

Rakshabandhan is a special holy festival of happiness & joy with lots of memories for every brother and sister. But this holy festival does not practically exist in destiny of people like me who does not have a sister. I want to express my feelings on the auspicious occasion of this holy festival today. Because who would write & perhaps know about this festival & relation of brother and sister better than me?

I haven't a full sister. When I was a kid; even then I knew about Rakhi. My cousins were tying or sending Rakhis for both of us brothers. When I grown up. I completed my primary education in my uncle's village Indora Khurd (Nimgaon) which is located at Tirora tehsil in Gondia district. At that time my father was doing service as an assistant teacher in Z.P. Pri. School Dodadgaon which is located in Jalna district's Ambad tehsil. There is around 600 to 700 kilometers long distance between Jalna and Gondia. So my mother was sending Rakhis by Indian postal service for her brothers and for me too.

I went to Jalna for studying 7th & 8th std. My aunt lives with us; in fact she is one of the five members of our family. She had been tying Rakhi to both of us brothers while tying to my father. I completed my secondary to higher secondary education (9th-12th std.) in Amgaon where I do live now after my father's transfer in Gondia district. Few girl classmates tied me Rakhi in SSC and FYJC. (But not a single girl tied me Rakhi in the next year even being in the same class and in neighbourhood)! So many classmates (boys) become absent to save their wrists safe from being tied a sacred thread of Rakshabandhan and I was an exception among all of them!

I don't understand what do girls want to prove by tying Rakhis to those boys who don't wish to get tied a sacred thread. Does any boy's lustful mentality turns into Platonic by just a thread of silk? Never! There is no option for platonic mind. You can not change someone's licentious thoughts into platonic thoughts. There is no need to tie a sacred thread for changing someone's lascivious thoughts. Then why some girls humiliate this holy festival?



I considered my sister to a girl after 17 years of my life when I was a trainee of DTEd first year in 2010. I have already written a big novel/autobiography 'Majhi Tai : Ek Athvan' about our distant relation of silent Brother and Sister; which is made by platotic & pure mind, a lots of love from my side. The story would tell you lot of pleasant & regretful memories of our silent relation. (The book 'Majhi Tai : Ek Athvan' might never get published but it is available to read online for my readers & fans on my website/blog www.rdhsir.mwb.im www.rdhsir.com. Full book will be uploaded very soon.)

I had decided in 2010 that either I will tie first Rakhi from my sister mentioned above or I will never tie it from anyone; even not from my aunt who had been tying Rakhi on my wrist from my childhood. Because I don't feel any sense in tying Rakhi from any other person after acknowledging someone a sister. That's just like "Dil Ki Tasalli Ke Liye Good Ki Jilebi .. !!" I have committed my commitment successfully until today and wrist of my hand is still gloomy.


In the next year in 2011, my sister's birthday & that year's holy festival of Rakshabandhan had fallen on the very same day i.e. 13th August... What a big and auspicious occasion that was! How big fortune may be for any brother..? I had carried a Rakhi in my pocket, however my hand's wrist was gloomy in that year just because my sister had not tied me a sacred thread of silk... Later my best friend Dipali tied me Rakhi after few days. I was not really interested for my wrist being tied with a thread called Rakhi from her; but somehow I agreed just because of her favour and care during our one and half year's friendship..!

Now one question remains unanswered that why do I also avoid to get my wrist tied by a thread of silk from someone..!! That's because I don't need a sister who would forget me after tying me a Rakhi for one year (atleast on the day of Rakshabandhan.) Although I could not be brother of my sister, I did not lost a single hope to get my sister's love back even today... Because Pope says- "Hope is the base of life." And after all, my sister has mentioned her name as "Yours Sister" in my slam book by meeting me face to face on the last day before returning back to her village.

I celebrated Rakhi on only social media last year. But my best friend Dipali had not forgotten me on the holy occasion; she was the first person who had wished me Rakshabandhan by sending Rakhi via an SMS. But this year myself have freed her from following her duties towards her best friend cum brother; because she is a daughter-in-law of someone's house. It will be my foolishness if I would hope to get wished from her over phone.

I don't believe on virtual friendship but I had considered a sister to someone named Shiba Shaikh on Facebook (in fact herself had said me brother.) I was also accepting that relation gradually & carefully. But she shocked me by blocking even without my single mistake. I felt much guilty because I was deluding myself by treating her as my sister. I thank God that she blocked me earlier before bond of our relationship became stronger. And I decided that I wont say sister to anyone at first glance before deeply thinking. You don't know how I have waited, tried, cried and did so many attempts to achieve my sister's consideration for being called myself as her brother (now also prayers are continue...) I will also observe patience of girls before saying anyone a sister.

On the previous Rakshabandhan I had uploaded a photo with some of my quotations. Reading those quotations any girl named Kiran Pakhare tried to say me her brother. This time herself proved that she was not eligible to be my sister. She also blocked me later. I had taken a right decision that I did not assumed her my sister. But this same virtual world of social media gave me a memorable friend like Mr. Farukh Bin Latif Shah. My belief on this world has been increased.

This year on my 21st birthday; 2013 April 18th, any girl named Malak Al Dunia wished me on Twitter saying me a brother. She is from United Arab Emirates (UAE). So there wasn't any chance of acquaintance because she was not from my country India. How I would have said her my sister? I had swindled two times from two different girls in this virtual world. I did not want to take risk once again. So I tried to check eagerness of that girl for being my sister; and finally that girl passed all of my queries. Sometimes I found that girl as my best friend mentioned above. Finally I could not say 'no' to her. Yes I agree that Malak Al Dunia is my younger sister because first of all she cares me as I care about my first sister... Secondly Malak too belongs to Islamism. No! You are wrong. I am not discriminating in religions. I faith on all the religions. I am proud to be born as a Hindu! And I try to follow Islam because I am influenced by the Islamism! I have mentioned this because both of my sisters belong to Islamism! Anyways I consider my sister to every Mohmadian girl; but this statement of mine does not mean that I don't consider sisters to the girls belonging to other religions... I don't know how long will relation between Malak & Mine long... But my attempts will be continued to maintain our bond happy & last long forever... I hope that Malak will also try & I believe that she will...! I just pray that this virtual world wont deceive us...!! But I want to clear one thing hear... No one can take place of my sister in the first corner of my heart which is reserved for my only sister...


Today my sister Malak Al Dunia also wished me on this holy festival. And she had asked me for her gift doing fun. I hope that she would love my this gift. Sorry if she did not like.
Anyways... This is the 20th August, 2013! Brother & Sister's festival... Rakshabandhan! I wish for all of them who called me a brother or tied me Rakhi anywhere anytime even at once with sacred heart... And first of all I pray & wish HAPPY RAKSHABANDHAN to my both Sisters Tai & MALAK AL DUNIA!!!
Image Source: Happy New Year 2018 images




HAPPY RAKSHABANDHAN
=RAJESH D. HAJARE=


UPDATE:
  • This article was first published (into two posts) on 20/08/2013 at 18:36 IST and edited (All the content published in 2 posts into single post) as well as updated without major changes on 07/08/2017 at 23:30 IST.

HAPPY RAKSHABANDHAN

61st→Blog Post

331st→Day



Happy-Raksha-Bandhan-2251.jpg



Today is Rakshabandhan! So many friends greeted me. And specialy Ratnamala; who had tied Rakhi on the wrist of my hand in 2011. Thank you Ratna!

Rakshabandhan is a special holy festival of happiness & joy with lots of memories for every brother and sister. But this holy festival does not practically exist in destiny of people like me who does not have a sister. I want to express my feelings on the auspicious occasion of this holy festival today. Because who would write & perhaps know about this festival & relation of brother and sister better than me?

I haven't a full sister. When I was a kid; even then I knew about Rakhi. My cousins were tying or sending Rakhis for both of us brothers. When I grown up. I completed my primary education in my uncle's village Indora Khurd (Nimgaon) which is located at Tirora tehsil in Gondia district. At that time my father was doing service as an assistant teacher in Z.P. Pri. School Dodadgaon which is located in Jalna district's Ambad tehsil. There is around 600 to 700 kilometers long distance between Jalna and Gondia. So my mother was sending Rakhis by Indian postal service for her brothers and for me too.

I went to Jalna for studying 7th & 8th std. My aunt lives with us; in fact she is one of the five members of our family. She had been tying Rakhi to both of us brothers while tying to my father. I completed my secondary to higher secondary education (9th-12th std.) in Amgaon where I do live now after my father's transfer in Gondia district. Few girl classmates tied me Rakhi in SSC and FYJC. (But not a single girl tied me Rakhi in the next year even being in the same class and in neighbourhood)! So many classmates (boys) become absent to save their wrists safe from being tied a sacred thread of Rakshabandhan and I was an exception among all of them!

I don't understand what do girls want to prove by tying Rakhis to those boys who don't wish to get tied a sacred thread. Does any boy's lustful mentality turns into Platonic by just a thread of silk? Never! There is no option for platonic mind. You can not change someone's licentious thoughts into platonic thoughts. There is no need to tie a sacred thread for changing someone's lascivious thoughts. Then why some girls humiliate this holy festival?


I considered my sister to a girl after 17 years of my life when I was a trainee of DTEd first year in 2010. I have already written a big novel/autobiography 'Majhi Tai : Ek Athvan' about our distant relation of silent Brother and Sister; which is made by platotic & pure mind, a lots of love from my side. The story would tell you lot of pleasant & regretful memories of our silent relation. (The book 'Majhi Tai : Ek Athvan' might never get published but it is available to read online for my readers & fans on my website/blog www.rdhsir.mwb.im www.rdhsir.com. Full book will be uploaded very soon.)

I had decided in 2010 that either I will tie first Rakhi from my sister mentioned above or I will never tie it from anyone; even not from my aunt who had been tying Rakhi on my wrist from my childhood. Because I don't feel any sense in tying Rakhi from any other person after acknowledging someone a sister. That's just like "Dil Ki Tasalli Ke Liye Good Ki Jilebi .. !!" I have committed my commitment successfully until today and wrist of my hand is still gloomy.


In the next year in 2011, my sister's birthday & that year's holy festival of Rakshabandhan had fallen on the very same day i.e. 13th August... What a big and auspicious occasion that was! How big fortune may be for any brother..? I had carried a Rakhi in my pocket, however my hand's wrist was gloomy in that year just because my sister had not tied me a sacred thread of silk... Later my best friend Dipali tied me Rakhi after few days. I was not really interested for my wrist being tied with a thread called Rakhi from her; but somehow I agreed just because of her favour and care during our one and half year's friendship..!

Now one question remains unanswered that why do I also avoid to get my wrist tied by a thread of silk from someone..!! That's because I don't need a sister who would forget me after tying me a Rakhi for one year (atleast on the day of Rakshabandhan.) Although I could not be brother of my sister, I did not lost a single hope to get my sister's love back even today... Because Pope says- "Hope is the base of life." And after all, my sister has mentioned her name as "Yours Sister" in my slam book by meeting me face to face on the last day before returning back to her village.

I celebrated Rakhi on only social media last year. But my best friend Dipali had not forgotten me on the holy occasion; she was the first person who had wished me Rakshabandhan by sending Rakhi via an SMS. But this year myself have freed her from following her duties towards her best friend cum brother; because she is a daughter-in-law of someone's house. It will be my foolishness if I would hope to get wished from her over phone.

I don't believe on virtual friendship but I had considered a sister to someone named Shiba Shaikh on Facebook (in fact herself had said me brother.) I was also accepting that relation gradually & carefully. But she shocked me by blocking even without my single mistake. I felt much guilty because I was deluding myself by treating her as my sister. I thank God that she blocked me earlier before bond of our relationship became stronger. And I decided that I wont say sister to anyone at first glance before deeply thinking. You don't know how I have waited, tried, cried and did so many attempts to achieve my sister's consideration for being called myself as her brother (now also prayers are continue...) I will also observe patience of girls before saying anyone a sister.

On the previous Rakshabandhan I had uploaded a photo with some of my quotations. Reading those quotations any girl named Kiran Pakhare tried to say me her brother. This time herself proved that she was not eligible to be my sister. She also blocked me later. I had taken a right decision that I did not assumed her my sister. But this same virtual world of social media gave me a memorable friend like Mr. Farukh Bin Latif Shah. My belief on this world has been increased.

This year on my 21st birthday; 2013 April 18th, any girl named Malak Al Dunia wished me on Twitter saying me a brother. She is from United Arab Emirates (UAE). So there wasn't any chance of acquaintance because she was not from my country India. How I would have said her my sister? I had swindled two times from two different girls in this virtual world. I did not want to take risk once again. So I tried to check eagerness of that girl for being my sister; and finally that girl passed all of my queries. Sometimes I found that girl as my best friend mentioned above. Finally I could not say 'no' to her. Yes I agree that Malak Al Dunia is my younger sister because first of all she cares me as I care about my first sister... Secondly Malak too belongs to Islamism. No! You are wrong. I am not discriminating in religions. I faith on all the religions. I am proud to be born as a Hindu! And I try to follow Islam because I am influenced by the Islamism! I have mentioned this because both of my sisters belong to Islamism! Anyways I consider my sister to every Mohmadian girl; but this statement of mine does not mean that I don't consider sisters to the girls belonging to other religions... I don't know how long will relation between Malak & Mine long... But my attempts will be continued to maintain our bond happy & last long forever... I hope that Malak will also try & I believe that she will...! I just pray that this virtual world wont deceive us...!! But I want to clear one thing hear... No one can take place of my sister in the first corner of my heart which is reserved for my only sister...

Today my sister Malak Al Dunia also wished me on this holy festival. And she had asked me for her gift doing fun. I hope that she would love my this gift. Sorry if she did not like.
Anyways... This is the 20th August, 2013! Brother & Sister's festival... Rakshabandhan! I wish for all of them who called me a brother or tied me Rakhi anywhere anytime even at once with sacred heart... And first of all I pray & wish HAPPY RAKSHABANDHAN to my both Sisters Tai & MALAK AL DUNIA!!!
Image Source: Happy New Year 2018 images



HAPPY RAKSHABANDHAN
=RAJESH D. HAJARE=


UPDATE:
  • This article was first published (into two posts) on 20/08/2013 at 18:36 IST and edited (All the content published in 2 posts into single post) as well as updated without major changes on 07/08/2017 at 23:30 IST.

Monday, 19 August 2013

Celebrities Reviews

Mr. AMITABH BACHCHAN - Most popular Bollywood Actor in the world, The Superstar of the Millennium, So many Film, National & International Awards Winner :- srbachchan.png

Mr. CHETAN BHAGAT - Very popular Indian Author of 4 Best Seller Novels (Five Points Someone, One Night @ the Call Center, The 3 Mistakes of My Life & 2 States) & 2 latest Books (Revolution 2020 & What Young India Wants), Declared Best Seller Indian Author in the World by NewYork Times (On my Review about The 3 Mistakes of My Life) :- chetan-bhagat.png



Mr. NIKUL DESAI - Producer at Optimistic, Director of Comedy Circus on Sony TV (On my Birthday) :- nikuld.png



Miss ALKA DHUPKAR - Principal Correspondant at IBN Lokmat TV, So many Awards Winner for Journalism :- alkadhupkar.png



Miss AMRUTA KHANVILKAR - Actress, Dancer & TV Anchor (Host of Comedy Express on ETV Marathi) :- miamruta.png



Mr. NIKHIL WAGLE - Editor at IBN Lokmat TV, Famous Journalist in India (On my Birthday) :- BSBGXbzCAAAzbsn.png



HOPE MORE LOVE AND BLESSINGS FROM SUCH SUCCESSFUL PEOPLE WILL KEEP SHOWERING ON MY BLOG. . .

-RAJESH D. HAJARE (RDH)

Thursday, 15 August 2013

15 ऑगस्ट - 'नावाचा' राष्ट्रीय सण

ब्लॉग → ५८वा

दिवस → ३२६ वा



प्रिय भारतीय बहिणी व भावांनो ..! आज १५ ऑगस्ट २०१३. भारताचा ६७ वा स्वतंत्रता दिवस ... भारताला स्वातंत्र्य मिळून ६६ वर्षे झालीत ... आपण ६६ वर्षाँपासून मोठ्या थाटात स्वातंत्र्य दिन साजरा करतो .. अवघा भारत देश अगदी देशभक्तीच्या उल्हासात या दिवशी ऊर्मीत येतो.. १५ ऑगस्ट जातो आणि मग देशाची परिस्थिती व भारतीयांची देशभक्ती पहावयास मिळते ती 'जैसे थे!' अशीच देशभक्ती आम्हा भारतीयांमध्ये वर्षात परत जागृत होते ती २६ जानेवारी रोजी.. आणि यानंतरही जर कधी ती निर्माण झालीच तर कुण्या समाजसेवकाने क्रांतीची मशाल पेटविल्यास; पण आता तर ते ही कमी झालंय ... काय आपण खरंच राष्ट्रीय सण (स्वातंत्र्य व प्रजासत्ताक दिन) साजरे करतो ..!
राष्ट्रीय सणांचा अर्थ काय? कशासाठी साजरे केले जातात राष्ट्रीय सण? भारताला स्वातंत्र्य मिळवून देण्यासाठी बलिदान देणा-या कितीतरी थोर-महापुरुषांना सलाम, त्या अविस्मरणीय व क्रांतीकारी दिवसाची आठवण व भविष्यात भूतकाळामध्ये भारतीयांनी जगलेली पारतंत्र्यकालीन परिस्थिती पुन्हा निर्माण होऊ नये म्हणून ...

आजच्या अभ्यासक्रमात मूले, तरुण कितीही शिकत असले १५ ऑगस्ट व २६ जानेवारी चे महत्त्व तरी त्यांना राष्ट्रीय सणांबद्दल अधिक विचारल्यास बालकांपासून तर बुढ्ढ्यापर्यँत (म्हातारे) सर्वाँकडून एकच उत्तर मिळेल - राष्ट्रीय सण म्हणजे पूर्वतयारी, रंगरंगोटी, शुभेच्छा-संदेश, SMSes, तोरण-पताका लावून सजसजावट केलेल्या वातावरणात कूण्या पाहूण्याच्या उपस्थितीत नविन/स्वच्छ ड्रेस परिधान करून डौलात मान व शानेने उंचावर फडकत असलेल्या ध्वजाला (तिरंगी झेँडा) सलामी देणे, रोजच्याच राष्ट्रगीतासह निवडक देशभक्तीगीतांमार्फत निव्वळ 'मनोरंजन' करून घेणे, मोजक्या ठिकाणी बक्षिस वितरण व मिठाई वाटपाचा केवळ एक सण! फक्त ऐकण्याच्या उद्देशाने 'टाईमपास' करवून घेण्यासाठी व्यासपीठावरील पाहूणे व निवडक विद्यार्थ्याँची भाषणे (ते ही आज कुठे घेतली/दिली जातात)... आठवडाभराच्या वर्तमानपत्रे, साप्ताहिके व नियतकालीकांमधून राष्ट्रीय सणांबद्दलची नानाविध माहिती व देशभक्तीसाठी राष्ट्रीय प्रतीकांचा (विशेषत: ध्वज) मान राखण्यासाठी जनजागरणपर संदेश व मोहिमा ... आणि तरी लहानगे तर लहानगे सोडाच पण देशाच्या मोठ-मोठ्या जाणत्या लोकांकडून व सळसळत्या रक्ताच्या तरुण युवांकडून देखील प्लॅस्टीकचे ध्वज रस्त्यावर फेकले जातात आणि जातात पायाखाली तुडवले देखील (अर्थात याला काही अपवाद आहेत म्हणा) .. !!
2012110611525455.jpg
म्हणून सर्वप्रथम राष्ट्रीय सण साजरा करण्यामागील मुख्य उद्देश, राष्ट्रीय प्रतीकांचे महत्त्व सांगतानाच त्यांचा मान कसा राखता येईल याचेही ज्ञान देणे आवश्यक आहे ... शिवाय राष्ट्रीय प्रतीकांचा (परिहार्याने देशाचा) अवमानच करता येऊ नये अशी काही व्यवस्था करता येईलच कि... मागील तीन दिवसांपासून मी जवळपास सर्वच वृत्तपत्रात वाचतोय "प्लॅस्टीकचे तिरंगी ध्वज वापरणे टाळा." अशी वर्तमानपत्रात सूचना देण्याऐवजी प्लॅस्टीकच्या ध्वजांवरच बंदी आणली तर चालणार नाही का? काही जण मला वेड्यात काढतील तर काही प्लॅस्टीकचे ध्वज विक्रेत्यांच्या उदरनिर्वाहाचा प्रश्न उपस्थित करतील, असे ध्वज वापरणारे तर म्हणतील कि हे राष्ट्रप्रेम आहे... पण ध्वज विक्रेत्यांना 26 जानेवारी व 15 ऑगस्ट सोडूनही पोटा-पाण्याचा प्रश्न असतोच कि..! आणि खरं राष्ट्रप्रेम हे हृदयात असावं लागतं त्यासाठी प्लॅस्टीकचे ध्वज वापरण्याची स्वतंत्र गरजच ती काय?? आणि जर वापरलेच जातात प्लॅस्टीकचे ध्वज तर त्यांची सन्मानपूर्वक योग्य विल्हेवाट देखील लावता येणे गरजेचे आहे ...

आज कॉन्व्हेँटपासून तर कॉलेजपर्यँत देशभक्तीचे धडे दिले जातात पण आजपर्यँत मी स्वत:च्या डोळ्यांनी निरीक्षण केल्यानंतर आपणास एक प्रश्न विचारू ईच्छितो-- किती शिपाई, कर्मचारी शाळा-विद्यालयात राष्ट्रगीत सुरू असताना सावधान स्थितीत उभे राहतात? व किती प्राचार्य/मुख्याध्यापक त्यांना ५२ सेकंद सावधान राहण्याची सूचना देत सावध करतात? आम्ही एकिकडे बाळ-गोपाळांना राष्ट्रभक्तीचे बाळकडू पाजत असतो व दुसरीकडे त्यांच्याच डोळ्यासमोरील कर्मचारीवर्गाला राष्ट्रगीताच्या वेळी सावधान उभे राहण्यासाठी साधा ५२ सेकंदांचा अवधी नसतो तर कुठून छोट्या विद्यार्थ्यांवर राष्ट्रीय प्रतीकांचा मान राखण्याचे संस्कार होणार ... आणि मग ते तिरंगा ध्वज चिखलात फेकत वा पायाखाली तुडवत असतील तर त्यांचं चुकतं तरी कुठे !! अर्थात याला आपण मोठेच सर्वस्वी जबाबदार आहोत मग ते सुशिक्षित तरुण असतील पालक, कर्मचारी, शिक्षक, प्राचार्य वा आणखी कुणी! आज भारतीयच तिरंग्यास पायदळी तुडवतात अन्यथा ईश्वर/अल्लाह न करो पण एक दिवस असा येईल कि कुणीही परकीय देशातून येईल व तिरंगा तुडवत जाईल म्हणून आतातरी सावधगिरी बाळगणे आवश्यक आहे ... याकरिता सर्वप्रथम आपण स्वत:च अंतर्मनातून वेळ जाण्याअगोदर बदलले पाहिजे ...

मी जाणतो आज देशापुढे ब-याच समस्या आहेत ... नक्षलवाद, दहशतवाद, शेजारी देशांची घुसखोरी, भ्रष्टाचार, स्त्रियांवरील अमानवी अत्याचार, महागाई आणि बरंच, बरंच, बरंच काही ...
वर्षाची सुरुवातच 'निर्भया'वरील अमानूष अत्याचार व तीच्या निधनानंतर देशभर पसरलेल्या दु:खाच्या सावटाने, झाली आणि आजही स्त्रियांवरील अत्याचारांच्या घटनेत मात्र घट झालेली नाही... नक्षलवाद्यांनी सत्ताधारी पक्षाच्या वरीष्ठ व सत्कर्मी नेत्यांना छत्तीसगढ राज्यात केलेल्या हल्ल्यात ठार केल्याची घटना ताजीच असताना परवाच्याच दिवशी त्याच राज्यात आणखी तीन जवान नक्षलवाद्यांशी लढता-लढता शहिद झालेत...
याच महिन्यात शेजारी राष्ट्राच्या सैन्याने भारत-पाक सीमेवरील नियंत्रण रेषेवर (LOC) शस्त्रसंधीचे उल्लंघन करून वारंवार भारतात घुसघोरी करत गोळीबार केला (व आताही सुरुच आहे) ज्यात भारताचे ५ जवान शहिद झाले ...
"का जवानांनी मिटले डोळे
सीमेवरती लढताना
शेवटी मी श्रद्धांजली देतो
अमुच्या शहिदांना
५ ऑगस्टला दिली सैन्यांनी
प्राणाची कुर्बानी
घुसखोर ते होते सगळे
सगळे पाकिस्तानी
या भारत देशामधली
LOC ची कहाणी
घुसखोर ते होते सगळे
सगळे पाकिस्तानी"
देशात गत ६६ वर्षाँपासून संपुष्टात येऊ न शकलेला भ्रष्टाचार आताही वाढतच आहे...जागतिक बाजारपेठेत डॉलरच्या तूलनेत भारताचे चलन 'रुपया'  चे दिवसेँदिवस अवमूल्यन होऊन रुपया घसरतच आहे ... परिहार्याने रोजच्या रोज महागाई वाढत (वाढलेली) आहे ...
स्वातंत्र्य दिनानिमित्तच्या लेखात या आणि अशा अनेक देशासमोरील समस्या व आव्हानांचा समावेश होणेही आवश्यकच आहे ... पण अशा समस्यांवर फक्त संसदेत (गदारोळ घालत) कायदे निर्माण करून वा अशा आव्हानांना सामोरे जाण्यासाठी सरकार वारंवार का अपयशी ठरतंय याचा जाब विचारण्यासाठी सत्तारूढ व विरोधी तसेच इतर पक्षा-पक्षांनी, नेत्या व मंत्र्यांनी परस्परांवर टिका-टिप्पणी व आरोप-प्रत्यारोप करून काहिही साध्य होणार नसल्याचे ते खुद्ददेखील जाणतात... देशासमोरील संकटे/समस्या कशा संपुष्टात आणता येतील यावर सर्व पक्षांनी एकजूट होऊन चिँतन करण्याची गरज आहे ...

अखेरीस मी एक सांगू ईच्छितो कि सदर लेख लिहिण्यामागे माझा हेतू कूण्याही वैयक्तिक वा संघटित व्यक्ती, नोकरदार, नेता, मंत्री, व्यवसाय, वा पक्षाच्या भावना दुखावणे वा त्यांच्यावर टिका-टिप्पणी करणे हा मुळीच नाही ... तरी कुणाच्या भावनांना ठेच पोहचत असेल तर 'क्षमस्व!' हा आपणापर्यंत राष्ट्रीय प्रतिकांचं (विशेषत: प्लॅस्टीकच्या ध्वजाचं) १५ ऑगस्ट रोजी राष्ट्रीय सण 'स्वातंत्र्य दिन' साजरा केल्यानंतर प्रत्येकच वर्षी दिसणारं वास्तवदर्शी आणि तितकंच चिँताजनक अपमानास्पद वाटणारं चित्रण व्यक्त करण्यासाठी माझा 'लहान तोँडी बराज मोठा घास' घेतल्याप्रमाणे हा छोटासा लेखनप्रपंच ... सदर लेख वाचल्यामूळे एक जरी रस्त्यावर वा कडेला धूळ खात खितपत पडून असलेला तिरंगा सन्मानपुर्वक उचलला गेला तरी मी माझा हा इवलासा प्रयत्न सार्थक झाल्याचे समजेन ...!
जय~हिँद



स्वातंत्र्यदिन ~ चिरायु होवो ..!

HAPPY INDENPENDENCE DAY

स्वातंत्र्यदिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा ..!



-राजेश डी. हजारे (RDH)
-आमगाव (१५ ऑगस्ट, २०१३)

  1. अद्ययावत (Update): सदर लेख २०१३ मध्ये मराठीत प्रसिद्ध होऊन देखील २०१६ च्या ७० व्या स्वातंत्र्यदिनानिमित्त संपूर्ण ऑगस्ट महिनाभर भारतासहच अमेरिका, जर्मनी, फिलीपीन्स, फ्रांस आणि इतर देशात दररोज सरासरी १००० वेळा वाचला जात होता.
  2. २०१३ मध्ये सदर लेख प्रकाशित करताना मागील अनुदिनी लेखाचा उर्वरित या पृष्ठावर प्रसिद्ध करण्यात आला होता मात्र वाचकांना वाचताना त्रास होऊ नये व एकाच पृष्ठावर संपूर्ण लेख वाचता यावा याकरिता सदर पृष्ठावरील मुळ मजकूर मागील पृष्ठात समाविष्ठ करण्यात आला. आता सदर संपूर्ण लेख मागील मुख्य पृष्ठावर उपलब्ध आहेच शिवाय या लेखास वाचकांचा भरघोस प्रतिसाद लक्षात घेता ज्यांनी ही लिंक बुकमार्क म्हणून कॉपी केली असेल त्यांना सुद्धा उपलब्ध करून देण्याकरिता पुन्हा प्रकाशित करण्यात येत आहे. 
  3. शेवटचे अद्ययावन: १४ ऑगस्ट २०१६ 

15 ऑगस्ट - 'नावाचा' राष्ट्रीय सण

ब्लॉग → ५८वा

दिवस → ३२६ वा



प्रिय भारतीय बहिणी व भावांनो ..! आज १५ ऑगस्ट २०१३. भारताचा ६७ वा स्वतंत्रता दिवस ... भारताला स्वातंत्र्य मिळून ६६ वर्षे झालीत ... आपण ६६ वर्षाँपासून मोठ्या थाटात स्वातंत्र्य दिन साजरा करतो .. अवघा भारत देश अगदी देशभक्तीच्या उल्हासात या दिवशी ऊर्मीत येतो.. १५ ऑगस्ट जातो आणि मग देशाची परिस्थिती व भारतीयांची देशभक्ती पहावयास मिळते ती 'जैसे थे!' अशीच देशभक्ती आम्हा भारतीयांमध्ये वर्षात परत जागृत होते ती २६ जानेवारी रोजी.. आणि यानंतरही जर कधी ती निर्माण झालीच तर कुण्या समाजसेवकाने क्रांतीची मशाल पेटविल्यास; पण आता तर ते ही कमी झालंय ... काय आपण खरंच राष्ट्रीय सण (स्वातंत्र्य व प्रजासत्ताक दिन) साजरे करतो ..!
राष्ट्रीय सणांचा अर्थ काय? कशासाठी साजरे केले जातात राष्ट्रीय सण? भारताला स्वातंत्र्य मिळवून देण्यासाठी बलिदान देणा-या कितीतरी थोर-महापुरुषांना सलाम, त्या अविस्मरणीय व क्रांतीकारी दिवसाची आठवण व भविष्यात भूतकाळामध्ये भारतीयांनी जगलेली पारतंत्र्यकालीन परिस्थिती पुन्हा निर्माण होऊ नये म्हणून ...
आजच्या अभ्यासक्रमात मूले, तरुण कितीही शिकत असले १५ ऑगस्ट व२६ जानेवारी चे महत्त्व तरी त्यांना राष्ट्रीय सणांबद्दल अधिक विचारल्यास बालकांपासून तर बुढ्ढ्यापर्यँत (म्हातारे) सर्वाँकडून एकच उत्तर मिळेल - राष्ट्रीय सण म्हणजे पूर्वतयारी, रंगरंगोटी, शुभेच्छा-संदेश, SMSes, तोरण-पताका लावून सजसजावट केलेल्या वातावरणात कूण्या पाहूण्याच्या उपस्थितीत नविन/स्वच्छ ड्रेस परिधान करून डौलात मान व शानेने उंचावर फडकत असलेल्या ध्वजाला (तिरंगी झेँडा) सलामी देणे, रोजच्याच राष्ट्रगीतासह निवडक देशभक्तीगीतांमार्फत निव्वळ 'मनोरंजन' करून घेणे, मोजक्या ठिकाणी बक्षिस वितरण व मिठाई वाटपाचा केवळ एक सण! फक्त ऐकण्याच्या उद्देशाने 'टाईमपास' करवून घेण्यासाठी व्यासपीठावरील पाहूणे व निवडक विद्यार्थ्याँची भाषणे (ते ही आज कुठे घेतली/दिली जातात)... आठवडाभराच्या वर्तमानपत्रे, साप्ताहिके व नियतकालीकांमधून राष्ट्रीय सणांबद्दलची नानाविध माहिती व देशभक्तीसाठी राष्ट्रीय प्रतीकांचा (विशेषत: ध्वज) मान राखण्यासाठी जनजागरणपर संदेश व मोहिमा ... आणि तरी लहानगे तर लहानगे सोडाच पण देशाच्या मोठ-मोठ्या जाणत्या लोकांकडून व सळसळत्या रक्ताच्या तरुण युवांकडून देखील प्लॅस्टीकचे ध्वज रस्त्यावर फेकले जातात आणि जातात पायाखाली तुडवले देखील (अर्थात याला काही अपवाद आहेत म्हणा) .. !!
2012110611525455.jpg
म्हणून सर्वप्रथम राष्ट्रीय सण साजरा करण्यामागील मुख्य उद्देश, राष्ट्रीय प्रतीकांचे महत्त्व सांगतानाच त्यांचा मान कसा राखता येईल याचेही ज्ञान देणे आवश्यक आहे ... शिवाय राष्ट्रीय प्रतीकांचा (परिहार्याने देशाचा) अवमानच करता येऊ नये अशी काही व्यवस्था करता येईलच कि... मागील तीन दिवसांपासून मी जवळपास सर्वच वृत्तपत्रात वाचतोय "प्लॅस्टीकचे तिरंगी ध्वज वापरणे टाळा." अशी वर्तमानपत्रात सूचना देण्याऐवजी प्लॅस्टीकच्या ध्वजांवरच बंदी आणली तर चालणार नाही का? काही जण मला वेड्यात काढतील तर काही प्लॅस्टीकचे ध्वज विक्रेत्यांच्या उदरनिर्वाहाचा प्रश्न उपस्थित करतील, असे ध्वज वापरणारे तर म्हणतील कि हे राष्ट्रप्रेम आहे... पण ध्वज विक्रेत्यांना 26 जानेवारी व 15 ऑगस्ट सोडूनही पोटा-पाण्याचा प्रश्न असतोच कि..! आणि खरं राष्ट्रप्रेम हे हृदयात असावं लागतं त्यासाठी प्लॅस्टीकचे ध्वज वापरण्याची स्वतंत्र गरजच ती काय?? आणि जर वापरलेच जातात प्लॅस्टीकचे ध्वज तर त्यांची सन्मानपूर्वक योग्य विल्हेवाट देखील लावता येणे गरजेचे आहे ...
आज कॉन्व्हेँटपासून तर कॉलेजपर्यँत देशभक्तीचे धडे दिले जातात पण आजपर्यँत मी स्वत:च्या डोळ्यांनी निरीक्षण केल्यानंतर आपणास एक प्रश्न विचारू ईच्छितो-- किती शिपाई, कर्मचारी शाळा-विद्यालयात राष्ट्रगीत सुरू असताना सावधान स्थितीत उभे राहतात? व किती प्राचार्य/मुख्याध्यापक त्यांना ५२ सेकंद सावधान राहण्याची सूचना देत सावध करतात? आम्ही एकिकडे बाळ-गोपाळांना राष्ट्रभक्तीचे बाळकडू पाजत असतो व दुसरीकडे त्यांच्याच डोळ्यासमोरील कर्मचारीवर्गाला राष्ट्रगीताच्या वेळी सावधान उभे राहण्यासाठी साधा ५२ सेकंदांचा अवधी नसतो तर कुठून छोट्या विद्यार्थ्यांवर राष्ट्रीय प्रतीकांचा मान राखण्याचे संस्कार होणार ... आणि मग ते तिरंगा ध्वज चिखलात फेकत वा पायाखाली तुडवत असतील तर त्यांचं चुकतं तरी कुठे !! अर्थात याला आपण मोठेच सर्वस्वी जबाबदार आहोत मग ते सुशिक्षित तरुण असतील पालक, कर्मचारी, शिक्षक, प्राचार्य वा आणखी कुणी! आज भारतीयच तिरंग्यास पायदळी तुडवतात अन्यथा ईश्वर/अल्लाह न करो पण एक दिवस असा येईल कि कुणीही परकीय देशातून येईल व तिरंगा तुडवत जाईल म्हणून आतातरी सावधगिरी बाळगणे आवश्यक आहे ... याकरिता सर्वप्रथम आपण स्वत:च अंतर्मनातून वेळ जाण्याअगोदर बदलले पाहिजे ...
मी जाणतो आज देशापुढे ब-याच समस्या आहेत ... नक्षलवाद, दहशतवाद, शेजारी देशांची घुसखोरी, भ्रष्टाचार, स्त्रियांवरील अमानवी अत्याचार, महागाई आणि बरंच, बरंच, बरंच काही ...
वर्षाची सुरुवातच 'निर्भया'वरील अमानूष अत्याचार व तीच्या निधनानंतर देशभर पसरलेल्या दु:खाच्या सावटाने, झाली आणि आजही स्त्रियांवरील अत्याचारांच्या घटनेत मात्र घट झालेली नाही... नक्षलवाद्यांनी सत्ताधारी पक्षाच्या वरीष्ठ व सत्कर्मी नेत्यांना छत्तीसगढ राज्यात केलेल्या हल्ल्यात ठार केल्याची घटना ताजीच असताना परवाच्याच दिवशी त्याच राज्यात आणखी तीन जवान नक्षलवाद्यांशी लढता-लढता शहिद झालेत...
याच महिन्यात शेजारी राष्ट्राच्या सैन्याने भारत-पाक सीमेवरील नियंत्रण रेषेवर (LOC) शस्त्रसंधीचे उल्लंघन करून वारंवार भारतात घुसघोरी करत गोळीबार केला (व आताही सुरुच आहे) ज्यात भारताचे ५ जवान शहिद झाले ...
"का जवानांनी मिटले डोळे
सीमेवरती लढताना
शेवटी मी श्रद्धांजली देतो
अमुच्या शहिदांना
५ ऑगस्टला दिली सैन्यांनी
प्राणाची कुर्बानी
घुसखोर ते होते सगळे
सगळे पाकिस्तानी
या भारत देशामधली
LOC ची कहाणी
घुसखोर ते होते सगळे
सगळे पाकिस्तानी"
देशात गत ६६ वर्षाँपासून संपुष्टात येऊ न शकलेला भ्रष्टाचार आताही वाढतच आहे...जागतिक बाजारपेठेत डॉलरच्या तूलनेत भारताचे चलन 'रुपया'  चे दिवसेँदिवस अवमूल्यन होऊन रुपया घसरतच आहे ... परिहार्याने रोजच्या रोज महागाई वाढत (वाढलेली) आहे ...
स्वातंत्र्य दिनानिमित्तच्या लेखात या आणि अशा अनेक देशासमोरील समस्या व आव्हानांचा समावेश होणेही आवश्यकच आहे ... पण अशा समस्यांवर फक्त संसदेत (गदारोळ घालत) कायदे निर्माण करून वा अशा आव्हानांना सामोरे जाण्यासाठी सरकार वारंवार का अपयशी ठरतंय याचा जाब विचारण्यासाठी सत्तारूढ व विरोधी तसेच इतर पक्षा-पक्षांनी, नेत्या व मंत्र्यांनी परस्परांवर टिका-टिप्पणी व आरोप-प्रत्यारोप करून काहिही साध्य होणार नसल्याचे ते खुद्ददेखील जाणतात... देशासमोरील संकटे/समस्या कशा संपुष्टात आणता येतील यावर सर्व पक्षांनी एकजूट होऊन चिँतन करण्याची गरज आहे ...
अखेरीस मी एक सांगू ईच्छितो कि सदर लेख लिहिण्यामागे माझा हेतू कूण्याही वैयक्तिक वा संघटित व्यक्ती, नोकरदार, नेता, मंत्री, व्यवसाय, वा पक्षाच्या भावना दुखावणे वा त्यांच्यावर टिका-टिप्पणी करणे हा मुळीच नाही ... तरी कुणाच्या भावनांना ठेच पोहचत असेल तर 'क्षमस्व!' हा आपणापर्यंत राष्ट्रीय प्रतिकांचं (विशेषत: प्लॅस्टीकच्या ध्वजाचं) १५ ऑगस्ट रोजी राष्ट्रीय सण 'स्वातंत्र्य दिन' साजरा केल्यानंतर प्रत्येकच वर्षी दिसणारं वास्तवदर्शी आणि तितकंच चिँताजनक अपमानास्पद वाटणारं चित्रण व्यक्त करण्यासाठी माझा 'लहान तोँडी बराज मोठा घास' घेतल्याप्रमाणे हा छोटासा लेखनप्रपंच ... सदर लेख वाचल्यामूळे एक जरी रस्त्यावर वा कडेला धूळ खात खितपत पडून असलेला तिरंगा सन्मानपुर्वक उचलला गेला तरी मी माझा हा इवलासा प्रयत्न सार्थक झाल्याचे समजेन ...!
जय~हिँद


स्वातंत्र्यदिन ~ चिरायु होवो ..!

HAPPY INDENPENDENCE DAY

स्वातंत्र्यदिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा ..!



-राजेश डी. हजारे (RDH)
-आमगाव (१५ ऑगस्ट, २०१३)

  1. अद्ययावत (Update): सदर लेख २०१३ मध्ये मराठीत प्रसिद्ध होऊन देखील २०१६ च्या ७० व्या स्वातंत्र्यदिनानिमित्त संपूर्ण ऑगस्ट महिनाभर भारतासहच अमेरिका, जर्मनी, फिलीपीन्स, फ्रांस आणि इतर देशात दररोज सरासरी १००० वेळा वाचला जात होता.
  2. शेवटचे अद्ययावन: १४ ऑगस्ट २०१६ 

Wednesday, 7 August 2013

"क" कसा करतो कमाल

57वी- अनुदिनी

327वा- दिवस



मराठी भाषेची ताकद खालील लेखात पहा. प्रत्येक शब्द ''क'' पासून सुरु करुन एवढा मोठा परिच्छेद लिहिला आहे. जगातल्या इतर कोणत्याही भाषेत अशी ताकद असेल ??? असे तर काही वाटत नाही !! वाचा तर मग मराठी भाषेचा चमत्कार... आणि "क" कसा करतो कमाल:220px-Devanagari_k.svg.png

केव्हातरी कोल्हापूरच्या कर्तव्यतत्पर केळकर काकांबद्दल काकांच्याच कचेरीतल्या केशवने काकूंसमोर कागाळी केली. काकू कावल्या. काकूंनी कपाटातून कात्री काढून काकांच्या कामाचे कोरे करकरीत कागद कचाकचा कापले. काकांचे कापलेले कागद केशवनेच कचऱ्यात कोंबून काकांच्याच किचनमध्ये 'कजरारे-कजरारे' कवितेवर कोळीनृत्य केले. काकूंनी कागद कापल्याचे कळताच काका कळवळले. काकांनीही कमालच केली. काकांनी काकूंचे काळे कुळकुळीत केस कात्रीने कराकरा कापले. काका काय करताहेत काकूंना कळेनाच ! काकूंनी कर्णकर्कश्श किंचाळून कलकलाट केला. काका काकूंची कसली काळजी करण काकांना कामाची काळजी. काकूंच्या कर्णकर्कश्श कोलाहलातही, केशवाने कचऱ्यात कोंबलेले कागदाचे कपडेन- कपडे काढून काकांनी कचेरीकडे कूच केले. कचेरीच्या कामासाठी काकांनी कंबर कसली. कागदाच्या कापलेल्या कपड्यांचे काकांनी ''कोलाज'' करून कामकाज कार्यान्वयित केले. केशवचे कारनामे कळताच काकांनी काट्यानेच काटा काढला. काकांनी केशवलाच कोलाजचे काम करण्यासाठी कुथवले. कपटी केशवने काकांवरच कामचुकारपणाचा कांगावा करून कामाचा कंटाळा केला. काकांनी कठोरपणे केशवला कामावरून काढले. कासावीस काकूंनी कालच्या कडू कारल्याची कोशिंबीर कटाप करून काकांसाठी कच्च्या कैरीचे कोय काढून कालवण केले. काकांनीही करुणेने काकूंचे कृत्रिम केस कुरवाळले. केळकरांच्या कोकणस्थ कुटुंबात कर्तव्यापुढे कर्मकांड केव्हाही कनिष्ठच. कर्तव्यदक्ष काकांच्या कार्यकाळात कचेरीने कर्मरूपी किल्ल्याचे कीर्तिशिखर काबीज केले. कामावरून काढलेल्या केशवने कितीतरी काबाडकष्ट केल्यावर कोल्हापूरच्या कॉम्रेड कणेकर कॉलेजने केशवला कबड्डीचा कर्णधार केला. क्रिडापटू केशवने कबड्डीतच करियर केले. कालच्या कागाळीखोर केशवला काळानेच केले 'कबड्डीतल्या किचकट कसरतींचा कर्ता'!

कथासार:- ''क्रियेविण करिता कथन,किंवा कोरडेची कीर्तन, किताब कष्टाविण,काय कामाचे''


अद्ययावत (१३ एप्रिल २०१६): सदर लेख मी दिनांक ७ ऑगष्ट २०१३ रोजी या अनुदिनीवर तेव्हा सुरु एका उपक्रमांतर्गत निनावी  प्रसिद्ध केला होता. अर्थात मला तो निनावी पाठवण्यात आला होता. परंतु असे करण्यामागे मुळ दोन कारणे म्हणजे मला मुळ लेखकाची माहिती नव्हती. अन्यथा माझा उद्देश मुळ लेखकाचे श्रेय लाटून घेणे हा कदापि नव्हता. हे अद्ययावत करण्याचे कारण म्हणजे मला हि पोस्ट या अनुदिनीवर निनावी प्रसिद्ध केल्यामुळे मूळ लेखकाची ईमेल द्वारे दिनांक १३ नोव्हेंबर २०१५ रोजी तक्रार आली होती. तेव्हा काही तांत्रिक अडचणींमुळे मी या अनुदिनी लेखात हि सुधारना करू न शकल्याबद्दल क्षमा मागून हि सुधारणा करू ईच्छितो.
सदर कथेचे मुळ लेखक हे श्री शंतनू भट  हे असून त्यांनी हि कथा माझ्या अनुदिनीवर प्रसिद्ध होण्यापूर्वी खूप अगोदर त्यांच्या स्वत:च्या अनुदिनी काव्य-शास्त्र-विनोद  वर कोल्हे कुई  या नावाने प्रसिद्ध केलेली होती. करिता सदर कथेचे सर्वाधिकार मुळ कथाकार शंतनू भट यांच्याकडे सुरक्षित आहेत. 

-राजेश डी. हजारे

-7 ऑगस्ट 2013 (आमगाव)

Thursday, 1 August 2013

Welcome TELANGANA- The 29th State of Republic India

56th→Blog Post

321st→Day of the Blog





Telangana.JPGFinally UPA government has declared Telangana as a 29th state of Republic India... Some people are happy as well as some are sad with the decision of independent Telangana... But I will say-- UPA's this decision is like a huge achievement for those freedom fighters who had been and those who are fighting for the separate Telangana... But this is not the victory for them; because same decision had taken by the then HomeMinister of same UPA government Mr. P. Chidambaram ji on 9th December, 2009... So this time they will not trust on government on the issue of separated Telangana.. But I see somewhere own's willingness of UPA and Congress government to make free Telangana state from Andhra Pradesh... So lets hope it will happen finally this time... And only then the victory will be come for all the freedom fighters who were/are fighting... Now it may be different matter that the decision of separate Telangana state is good or bad..!

After the declaration of separate Telangana state now there are coming appeals or demands and proposals from so many other mini states to make them free.. We know it is not easy or we can say it is impossible... But one old demand is going at a big level to make Vidarbha free from Maharashtra state...

Now Telangana has also separated (almost confirmed) from Andhra Pradesh; so Many of the Vaidarbhian people's hopes have been increased by government's this decision... But there is a big history behind freedom of separate Telangana.. So many people sacrifised their life to make state free, so many MLAs and MPs had resigned from the parliament, so many politicians had resigned from the political parties, so many movements happened there successfully... AD20130731903524-1-Pro-Telangana_s.jpgso many times strikes and bandhs stood successfully by their supportes for the demand of separate Telangana... So much times Telangana supporters's bandh became on the violent turn (which I don't support)... So many leaders spearheaded the movement of separate Telangana... Thatswhere now government have declared free Telangana state...!!!

I don't mean to say free Vidarbha's demand is new or like movements happened in Telangana had not happen in Vidarbha... 9bbf3cf1-001f-4312-bb57-4c39aec9c5e4HiReBut somewhere I see lackness in supporting free Vidarbha..!! However almost every Vaidarbhian wish for separate Vidarbha state... agitation_vidarbha_20111205.jpgOur politicians have willingness but they can't resign from the post of MLA, MP and Minister in parliament... Here are not lackness of leaders but no leader would like to take over leadership of movement for separate Vidarbha... Here also few Bandhs happened successfully but that's number is not enough... We support with strong willpower in movement and bandh for separate Vidarbha state once, twice, or atlast thrice (and thats only then when the gap betweet 2 bandhs will be of long time duration)... But if the bandh organised again and again within less duration; no one supports with that strong willpower with which we support first time thinking that this is daily habit (As you know generally I also don't support bandh but for the demand of separate Vidarbha state this is one of positive step to show activeness for separate Vidarbha...) .. !!

And now after declaration of free Telangana state we shall hope to make our Vidarbha free from United Maharashtra !!! But we shall restart fighting again for the movement of free Vidarbha state like citizens of supporters for free Telangana state ... !!

THANKS..!!!



rdhautographeng.jpg

-Rajesh D. Hajare (RDH)

(The writer of this article/blog is Gondia District President of Akhil Bhartiya Marathi Sahitya Parishad, Pune)
01st Aug, 2013 (AMGAON)